Ուշ գիշեր էր,սևազգեստ,խորհրդավոր մի անցորդի ոտնաձայներից փողոցի խաղաղ լռությունը հանկարծ խաղղտվեց։ Նրա զգուշավոր քայլերն դեպի երկհարկանի շքեղ տունն ուղղվեցին փնտրում էր տարիներով վաղուց երկրաշարժից կորցրած դստերը ում մասին միայն հիշողություններ էին անունն տեսքը մանուկ հասակում։Սրտի թրթիռով բարձրացավ թակեց դուռը և դուռը բացեց դուստրը ով վաղուց փոխվել էր սակայն նրա աչքերը նույն փայլն ունեին և ուշադրությամբ սևեռվել էին հոր վրա։ Հայրը չկարողացավ զսպել արցունքները, վազեց և ամուր գրկեց աղջկան ում տարիներ անց վերջապես գտել էր ։