Արևորդի 11-րդ միջազգային բնապահպանական կինոփառատոնի շրջանակներում դիտեցի երկու հետաքրքիր ֆիլմ։ Առաջին ֆիլմը` “Վերջին օրը երկրի վրա”։ Ֆիլմը պատմում է, որ ինչել լինի մենք ամեն գնով պետք է պահպանենք մեր բնությունը։ Երկրորդ ֆիլմը ջրի մասին էր։ Տեսանյութում շոշափվեց շատ իմաստուն խոսք՝ “Որտեղ չկա ջուր, այնտեղ չկա կյանք”։ Եվ առանց ջրի անհնար է ապրել։ Մեր մոլորակի մեծ մասերում, ջուրը ճգնաժամային վիճսկում է։ Նաև այս ֆիլմում ասեվց, հիդրոէներգետիկ մեգաամբարտակների նախագծի մասին։ Որտեղ առաջարկվում է իրագործեծ Բենի գետի ավազանում։ Այս հարուստ գետի էկոհամսկարգը կդառնա լճացող, հակահսյական ծովալիճ, որի մակերեսը կձգվի հազարավոր հեկտարներ։ Սակայն տեղի բնակիչները դեմ են, քանի որ եթե մեգաամբարտակները կառուցվեն, ամեն բան կանհետանա։ Գետն այլևս չի հոսի դրա արդյունքում ձուկ չի լինի որպեսզի ձկնորսությամբ զբաղվեն։ Որս չի կարող իրականանալ, քանի որ միլոնավոր կենդանատեսակներ կարող են վերանալ։ Եթե ստիպեն այլ տեղ ապրել, իրենց մշակույթը կվերանա։