Առակը տղայի և ծառի մաիսն է։նրանք օրվա հիմնական մասը միյասին էին անցկացնում,տղան մեծանում է վերադառնում ծառի մոտ ասում, որ նա այև չի կարող խաղալ։Տղան ծառի մոտ վեռադառնում էր այն ժամնակ երբ ունենում էր օգնության կարիք։Անցնում են տարիներ տղան գալիս է ծառի մոտ,ծառը հուսահատ ասում է որ չի կարող օգնել նրան նա ոչինչ չունի։Միյան կաորղ է առաջարկել հանգստանալ իր ստվերին։Տղան նստում է ստվերին և ծառի աչքերին երջանկության արցունքներ են երևում։Հեղինակը շատ պատկերավոր է ներկայացնում ծառի կերպարին նա պատրաստեր օգնել տղային ամեն գնով ,տալիս էր իր պտուղները,առաջարկում կտրել իր ճյուղերը,իր բունը կտրել։Տղան չեր գնահատում այն ամենը ինչը ծառը տալիս էր նրան։Սակայն տարիներ անց վերադառնում է ասում, որ նա հոգնել է։Վերջաբանը ինձ շատ դուր եկավ ծառի աչկերի երջանկության արցունքներ են նկատվում։Պետք է գնահատել այն ամնեը ինչը կատարում էն մեզ համար։Պետք չէ միյան օգնության համար դիմել մարդկանց։Պետք է լինել նրանց կողքին երջանիկ և տխուր օրերին։