Քոլեջում սկսվել է հետաքրքիր ճամփորդական շրջանը, ամառային ճամբարներ,ճամփորդություններ և մայիսի 28-ին ճամփորդական ուղղությունը եղավ Մեծ Շարան: Ճամփորդությանը ցանկացա մենակ չգնալ այդ պատճառով տատիկիս հետ եկա ճամփորդությանը: Շարժվեցինք Սուրբ Երորդություն եկեղեցու բակից, ու ճանապարհը մեզ տարավ Արագածոտնի մարզով: Ամբողջ ճանապարհն պատված էր կանաչ ու կարծես անծայրածիր դաշտերով: Արագած լեռն էր ամենուր մեզ ուղղորդում բոլոր կողմերից երևում էր: Հասել էինք Շարա տանող ճանապարհին և իջանք ավտոբուսներից, ոտքո երկար ճանապարհ ընկանք, աննկարագրելի գեղեցկություն ուներ ճանապարհն դաշտեր, դաշտերում հազարավոր ծաղիկներ: Մեծ Շարաի քարանձավների մասին: Շատ հետաքրքիր էր ու գրավող տեսք ուներ: Ճանապարհներն շատ երկար էին թվում հոգնեցնող,բայց այն ինչ տեսնում էինք էույլ չէր տալիս հիշեի հոգնատությանս մասին , տատիկս էլ կիսվեց ու ասաց որ անչափ սիրուն էր տեսարանները: Մեծ Շարաից մենք բարձրացանք Սուրբ Հովհաննես եկեղեցին: Եկեղեցու ճանապարհը ավելի բարդ էր քան մնացած բոլոր ճանափարհներն: Կարծես անանցանելի ճանապարհ էր, բայց այն իր գեղեցկությամբ թաքցրել էր իր բարդությունները:ն Մենք բարձրացանք վանքը այնտեղ երգեցինք հոգևոր երգեր այնուհետև պարեցինք եկեղեցու բակում:Անձրևի կաթիլների ուղորդմամբ: Տեսնելով բարձունքից հայկական լեռնաշխարհի գեղեցկությունը հիանալով մենք հանգստացանք:
Եվ կարծես չուղենալով ես կտրվեցիեցի այնտեղից և ետ վերադարձանք դեպի ավտոբուս:Անկեղծ ասած շատ էի հոգնել բայց նաև շատ հետաքրքրություն մեծ բավականություն եմ ձեռք բերել ճամփորդությունից:
Ինձ համար այն ամենը ինչ տեսնում եմ յուրաքանչյուր ճամփորդության ստիպում է ինձ էլ ավելի սիրել իմ հայրենիքը: